Alles wat je moet weten over Tenerife
Welkom op het prachtige eiland Tenerife, een waar paradijs op aarde. Dit artikel neemt je mee op een onvergetelijke reis naar dit adembenemende Canarische eiland. Van betoverende stranden tot majestueuze vulkanen, Tenerife heeft voor elk wat wils. Laten we samen ontdekken wat dit eiland zo uniek maakt.
Avondleven op Tenerife
In verschillende plaatsen op Tenerife treft men bioscopen, discotheken en nachtclubs aan. Daarnaast zijn er muziek-, toneel- en dansuitvoeringen. Sommige uitgaansgelegenheden hebben shows die meerdere keren per week worden uitgevoerd, bij andere kunt u genieten van rock, folk of jazzmuziek. Tevens zijn folkloristische evenementen in trek, vooral in de theaters.
Bars, discotheken en nachtclubs
Het avondleven begint op Tenerife laat en gaat de hele nacht door. De meeste bars zijn geopend tot 02.00 uur; disco’s en clubs sluiten pas om 06.00 uur hun deuren. Op veel plaatsen barst het feestgeroes pas na middernacht los! Tenerife is bekend om zijn bruisende clubscene. Disco’s en nachtclubs op Tenerife liggen vooral in het zuiden van het eiland. De meest bekende vindt u in Playa De Las Americas en Los Cristianos. De meest beroemde nachtclubs in Tenerife zijn gelegen aan Veronicas in Playa De Las Americas.
Dit is de plaats waar de wereldberoemde Dj’s hun muzikale kunsten vertonen. U kunt hier genieten van muziek uit de 80’s, top 40 muziek en er zijn natuurlijk veel groovy R&B-clubs. Ook in Los Cristianos vindt u een groot aantal disco’s en nachtclubs; het is slechts een korte taxirit verwijderd van Veronicas in Playa De Las Americas. Anderen vermaken zich liever in de wat minder drukbezochte clubs in Golf Del Sur & Torviscas. En natuurlijk kunt u zich tot in de late uurtjes vermaken in de hoofdstad Santa Cruz de Tenerife.
Casino’s
Op het eiland staan enkele casino’s. De bekendste zijn: het casino Taoro Puerto de la Cruz (Puerto de la Cruz), het casino Santa Cruz en het casino Playa de las Américas. U kunt er roulette, black jack en baccarat spelen. Ook staan er veel geldautomaten. De minimum leeftijd is 18 jaar; u bent verplicht een paspoort bij u te dragen.
Bevolking van Tenerife
‘El ultimo gue tiene gue eligir es el campo’ (het laatste wat je moet kiezen is het platteland), aldus een dagloner op een plantage. In totaal wonen er 1,6 miljoen mensen op de Canarische Eilanden. Tenerife telt ruim 625.000 inwoners. Op Gran Canaria wonen 675.000 mensen, op La Palma 82.500, op Lanzarote 55.000, op Fuerteventura 30.000, op La Gomera 25.000 en op El Hierro 7.500 mensen. De belangrijkste steden zijn Las Palmas de Gran Canaria met 400.000 inwoners en Santa Cruz de Tenerife met ruim 230.000 inwoners.
2,32% van het inwonertal van de Canarische Eilanden heeft een andere dan de Spaanse nationaliteit. Tenerife heeft een markteconomie die dankzij de ontwikkeling van het toerisme in de afgelopen 25 jaar op het eerste gezicht een verbazingwekkende groei heeft doorgemaakt. Ondanks dat waren de voorwaarden voor een vlotte economische groei niet altijd gunstig.
De Guanchen
De oorspronkelijke bewoners van Tenerife, de Guanchen, hielden schapen en geiten en verbouwden op de schrale grond bonen, erwten, gerst en tarwe. Zij stamden waarschijnlijk af van Berberstammen uit Noord-Afrika. De juiste datum van hun verschijning op de eilanden is onbekend, maar men neemt aan dat de eerste Guanchen-dorpen rond het jaar 0 werden gesticht op het eiland Tenerife. De mannelijke Guanchen waren gemiddeld 1.70 m groot, de vrouwen 1.57 m; het waren voor die tijd grote en krachtige mensen. Ze pasten zich snel aan hun omgeving aan.
Opvallend is dat de nieuwe bewoners op verschillende plaatsen op het eiland Tenerife zich anders ontwikkelden, zoals blijkt uit bestudering van de gevonden mummies: er werden vier verschillende methoden voor het mummificeren van overledenen ontdekt. Er was maar spaarzaam contact tussen de eilanden, met als gevolg dat ieder eiland zijn eigen ontwikkeling kende. Ook de gebruikte Berbertaai kende op de eilanden grote verschillen in uitspraak en dialect (zie ook hoofdstuk Historische achtergronden).
Na verloop van tijd begonnen de eilandbewoners het hars van de drakenboom ofwel het donkerrode drakenbloed naar Europa te exporteren waar men het gebruikte als verfstof, vernis en medicijn (zie ook Planten- en dierenwereld). Vervolgens ontdekte men dat men uit een bepaald soort korstmos (rocella) eveneens een hoogwaardige purperkleurige verfstof kon winnen.
Spaanse kolonisatie
De Spanjaarden koloniseerden in het begin van de 15e eeuw de eilanden en introduceerden de suikerrietteelt; een ieder die suikerriet verbouwde kreeg van de Spaanse koning gratis een stuk land. In een mum van tijd verdwenen de bossen van de eilanden en maakten plaats voor plantages. Vanaf dat moment ging het snel bergafwaarts met de oorspronkelijke Guanchen-bevolking. Zij waren niet bestand tegen de vele ziekten (zoals de pest en de pokken) die de Spaanse veroveraars hadden meegebracht en tot overmaat van ramp werden zij gedwongen om als slaven op de plantages en in de suikerraffinaderijen te werken. Anderen werden als slaven van de eilanden verscheept.
Degenen die deze gebeurtenissen overleefden vermengden zich met de Spanjaarden. Beide voorgeslachten hebben hun invloed uitgeoefend op het gedrag van de huidige Canariër, al is de Spaanse invloed duidelijk dominant. De veroveraars vestigden onmiddellijk het christendom op de eilanden; bijna alle huidige inwoners van de eilandengroep zijn overtuigde aanhangers van het katholieke geloof. In veel dorpen en steden staat de verering van Maria centraal in de godsdienstige beleving. Veel godshuizen zijn naar haar vernoemd, zoals de iglesia de la Concepción (kerk van de Onbevlekte Ontvangenis), de iglesia de la Virgen Nuestra Senora (kerk van de Heilige Maagd Maria), de iglesia de Santa Maria de las Nieves (kerk van de Heilige Maria van de Sneeuw), de iglesia los Doiores (kerk van de Moeder van de Smarten) en de iglesia la Asunción (kerk van Maria-Hemelvaart).
Plantages op Tenerife
Toen in het begin van de 18e eeuw de Cubanen hun suikerriet op de wereldmarkt brachten was het gedaan met de tot dan toe florerende handel in suikerriet. De plantage-eigenaren begonnen vervolgens met succes druiven te verbouwen ten behoeve van de wijnproductie. De Canarische Malmsey-wijnen stonden in geheel Europa hoog aangeschreven. Helaas brachten een gewijzigde smaak en een gevreesde plantenziekte, de meeldauw, de wijnbouw een vernietigende slag toe. De druivenstruiken werden gerooid en moesten plaats maken voor schijfcactussen waarop men een speciaal soort schildluis (cochenille) kweekte.
Deze luizen leverden een purperen kleurstof die men naar Europa exporteerde, wederom ten behoeve van verfstoffen, maar ook voor verwerking in kosmetische artikelen zoals lippenstift. Toen men echter de chemische kleurstof aniline op de markt bracht stortte de vaag naar de Canarische kleurstof ineen. De landeigenaren begonnen daarna op grote schaal bananenplanten te kweken. In een snel tempo veranderde het uiterlijk van het noorden van Tenerife. De typische cactussen ruimden het veld voor bananenplanten die op plantages tot wasdom kwamen.
Een belangrijk voordeel van de plantages was dat zij werkgelegenheid verschaften, voor deviezen zorgden en inkomsten opleverden in de vorm van geheven belastingen. Deze plantages brachten echter landbouwproducten voort (suikerriet, druiven, bananen en tomaten) die niet op de Canarische Eilanden zelf nodig waren, maar die bedoeld waren voor export. Voorts legden de plantages een groot beslag op de cultuurgrond, met als gevolg dat de mogelijkheden om voedsel te produceren voor de binnenlandse behoefte beperkt bleven en er in grote delen van de eilanden een gebrek aan land was.
Veel eilandbewoners besloten daarom te emigreren naar Latijns-Amerika. Zij vertrokken onder meer naar Puerto Rico, Cuba, Venezuela, en Uruguay; anderen vestigden zich in Noord-Amerika, met name in Florida, Texas en Louisiana. De steden Santa Domingo in Texas en Montevideo in Uruguay werden door immigranten van de Canarische Eilanden gesticht. Ook de huidige plantages zijn een erfenis van de koloniale periode, toen men geen rekening hield met een gelijkmatige ontwikkeling van het land, maar slechts geïnteresseerd was in de grote winsten die deze exportproducten opleverden. Tegenwoordig zijn de belangrijkste exportproducten in deze volgorde: bananen, tomaten, snijbloemen en potplanten.
De snijbloemen (onder andere rozen, gladiolen en anjers) zijn bestemd voor de Europese markt. Ingevoerd worden aardolieproducten, machines, transportmateriaal, voedingsmiddelen en luxe goederen. Een deel van deze uitvoerartikelen wordt geleverd door kleine bedrijven, deels echter ook door grote bedrijven op plantages. In de jaren zeventig en tachtig raakte de exportlandbouw in een crisis. Sommige agrarische producten, zoals bananen, verloren hun Europese afzetmarkt. Van overige producten daalde de waarde door de verslechterde ruilvoet. De wereldvraag naar landbouwproducten stijgt namelijk minder snel dan de vraag naar industrieproducten, met als gevolg een relatief minder gunstig prijsverloop.
Uiteraard proberen de boeren om hier verandering in aan te brengen. Men probeert om minder afhankelijk te worden van bananen en tomaten. Daarnaast garandeert de Spaanse overheid de afname van de goed smakende maar kleine Canarische bananen. Bijna alle bananen worden tegenwoordig naar het Spaanse vasteland geëxporteerd, in totaal 96%. Het transport van een kilo bananen naar het Spaanse vasteland kost de gemiddelde bananenkweker ongeveer 35 PTS. (Peseta); daarvoor ontvangt hij per kilo bananen ongeveer 65 PTS.
Na aftrek van kosten blijft er nog voldoende voor de plantage-eigenaar over om van te leven. Het is echter waarschijnlijk dat door de nieuwe open grenzen in het Verenigd Europa ook bananen uit andere landen op de Spaanse markt zullen verschijnen. Met alle voorspelbare gevolgen van dien. De markt voor de tomaten zag er beter uit. Men oogst de tomaten op Tenerife tussen de maanden november en mei, een periode dat het aanbod vanuit de rest van Europa klein is. Daarom dacht men dat er voor dit product nog wel voldoende vraag zou blijven.
Men had echter geen rekening gehouden met de Noord-Afrikaanse landen. Met name Marokko brengt de laatste jaren steeds meer tomaten op de Europese markten. De Marokkaanse tomaten zijn aanzienlijk goedkoper dan de Canarische met als gevolg dat de vraag naar Canarische tomaten dramatisch is gedaald. Men houdt er terdege rekening mee dat veel Canarische tomatenkwekerijen de concurrentieslag niet zullen overleven.
Visserij Tenerife
Veeteelt speelt een ondergeschikte rol; de natuurlijke begroeiing is weinig geschikt voor het houden van vee. Bovendien is veeteelt in feite een luxe omdat bij de omzetting van plantaardig in dierlijk voedsel veel calorieën verloren gaan. Visserij is wel van betekenis. Met name de tonijnvisserij en de sardientjesvisserij tussen de archipel en het vasteland van Afrika verschaffen ca. 20.000 mensen op de Canarische Eilanden werk. Voorts vinden veel mensen werk in de visverwerkende industrie. Toch kent de visindustrie ook veel problemen.
De beste visgronden liggen voor de Afrikaanse kust. De zee rondom de eilanden is zeer diep en daarom minder geschikt voor de visserij. De Afrikaanse kusten lopen daarentegen langzaam af en zijn bijzonder rijk aan visgronden. De Afrikaanse landen zijn zich bewust geworden van het belang van deze visgronden en laten niet meer alle Canarische vissersboten toe. De Canarische regering probeert momenteel om meer toegang tot deze Afrikaanse visgronden te krijgen in ruil voor kennisoverdracht omtrent de visserij.
Een ander probleem is het verdwijnen van de visverwerkende industrie naar de goedkopere Afrikaanse kustlanden. Nog geen 15 jaar geleden stonden er op het eiland Lanzarote niet minder dan 15 sardientjes verwerkende fabrieken; er staat er nu nog maar één! Naast de visverwerkende industrie omvat de bescheiden industrie verder: stikstoffabrieken, levensmiddelenindustrie (pasta, tabak, chocolade, biscuits), hout- en papierindustrie.
Tenerife en de Europese Unie
Het economisch beleid van het eilandbestuur is gericht op de bevordering van het toerisme en de handel. Men doet van alles om de eilanden aantrekkelijk te maken. Zo heeft men al in 1852 van de eilanden een vrijhandelszone (free trade zone) gemaakt. Dit is niet alleen gunstig voor de koopkracht van toeristen, maar trekt ook veel handelsschepen aan die in de havens van Santa Cruz de Tenerife en Las Palmas de Gran Canaria bunkeren. In 1986 werd Spanje lid van de Europese Gemeenschap en dus kregen ook de Canarische Eilanden te maken met de voor- en nadelen van het lidmaatschap. Leden van de Europese Unie zijn verplicht om hun voedsel bij andere lidstaten te kopen.
Voedsel is in Europa echter ongeveer 40% duurder dan op de vrije wereldmarkt en dus vreesden de Canariërs een torenhoge inflatie. De eilanden kregen echter een speciale status binnen de EEG, wat kortweg inhield dat zij politiek volledig lid waren, maar economisch hun eigen gang konden gaan. In 1991 werden de eilanden alsnog volledig binnen de unie opgenomen en dus moeten de eilanden onder meer hun voedsel uit Europa betrekken. In ruil daarvoor betaalt de Europese Unie, in de vorm van subsidies, het verschil tussen de Europese prijs en de wereldmarktprijs.
Cultuur
De boeiende geschiedenis van de Canarische Eilanden en de wonderlijke acculturatie tussen de Spaanse cultuur, de Latijns-Amerikaanse cultuur en de oorspronkelijke cultuur van de Guanchen blijken een goede voedingsbodem te zijn voor een rijk cultureel leven. In musea en theaters op dit eiland en tijdens de vele religieuze festivals en feesten komt u een grote diversiteit aan culturele uitingen tegen.
Beroemd zijn de romerias, processies waarbij de rooms-katholieke gelovigen de beeltenis van een heilige om de kerk of door de straten van de stad dragen, vaak begeleid door het monotone geluid van een trom. Het jaarlijkse exotische carnaval op Tenerife trekt bezoekers uit geheel Europa.
Kenmerkend in de architectuur en kunst zijn de mooie beelden, houten plafonds en barokke hoogaltaren in de kerken, en de van hout gemaakte balkons en omsloten patio’s van de Canarische huizen. De timmerlieden van La Oratava en Los Realejos staan op de Canarische Eilanden nog steeds hoog aangeschreven. In de kleurrijke klederdrachten zijn opengewerkte stoffen en borduursels verwerkt, een handwerkkunst die op de Canarische Eilanden wijdverspreid is. Bijzonder zijn de rozetten die men in Vilaflor vervaardigt. Het aardewerk wordt nog op dezelfde wijze vervaardigd als in het tijdperk van de Guanchen, dat wil zeggen zonder gebruikmaking van een draaischijf; de overal verkrijgbare manden zijn gevlochten van biezen, wilgetwijgen, bananen- en palmbladeren.
Jaarmarkten op Tenerife
Op heel Tenerife houdt men jaarmarkten waar u deze producten van kunstnijverheid kunt kopen. In mei of juni is er jaarmarkt in Los Realejos; in juni in Güímar en La Oratava; in juni of juli in El Sauzal; in juli in La Laguna en Santiago del Teide; in juli of augustus in Los Cristianos; in augustus of september in Vilaflor; in augustus in Fasnia, El Rosario, Garachico, La Victoria de Acentejo, Buenavista del Norte en La Matanza; in september in San Juan de la Rambla, San Miguel de Abona, Guia de Isora en Tacoronte en in oktober in El Tanque.
Carnaval op Tenerife
Het carnaval op de Canarische Eilanden is voor de bewoners het belangrijkste feest van het jaar. Het woord carnaval is afgeleid van carne levare, dat letterlijk vertaald betekent: het wegnemen van het vlees. Het carnaval was (en is) dan ook van oorsprong een katholiek feest dat het begin van de vastenperiode inluidde; na deze dag werd men geacht 40 dagen geen vlees te eten. De traditie van het carnaval kent echter een langere geschiedenis. De oude Egyptenaren vierden reeds een soort carnaval ter ere van de zonnegod Osiris; de Grieken bleven in de 6e eeuw voor Chr. niet achter en vierden uitbundig feest ter ere van Dionysus, de god van wijn en plezier. De Romeinen, ten slotte, vierden ieder jaar in de maand februari een carnavalachtig feest ter ere van de god van de vruchtbaarheid Lupercalia.
De eerste carnavalsfeesten op de Canarische Eilanden werden in de 18e eeuw gehouden; in 1917 kreeg het zijn huidige vorm. Toen generaal Franco in 1939 in Spanje de macht overnam verbood hij het carnaval; hij was bang dat de mensenmassa zich tijdens het feesten tegen hem zou keren. Vanaf dat moment kon men alleen nog in het diepste geheim carnaval vieren. Vlak na de oorlog, toen de levensmiddelen op de bon waren, demonstreerde een aantal verklede Canariërs in het openbaar; zij riepen luidkeels: ‘Papas no, carnaval si (aardappels nee, carnaval ja). In de jaren vijftig presenteerden enkele slimme lieden de ‘Fiestas de Inviemo’ ofwel het winterfeest, in wezen een verkapte naam voor het carnaval. De gouverneur reisde wijselijk ieder jaar in februari naar het Spaanse vasteland, zodat hij een excuus had om niet te hoeven ingrijpen. In de jaren zestig stonden de autoriteiten het feest schoorvoetend toe; alle teksten van carnavalsliederen stonden echter onder een strenge censuur.
Geen wonder dat juist de meest gecensureerde teksten tijdens het carnaval het populairst waren. Na de dood van Franco in 1975 werd de censuur afgeschaft; de sociale en politieke boodschappen in de carnavalsliederen zijn gebleven. Zij worden vertolkt door de murgas, zanggroepen in prachtige kostuums. Op een speciale avond wordt de beste murgas van het jaar gekozen; er zijn ook aparte kindergroepen die hun eigen verkiezing organiseren. De kinderen kiezen ook hun eigen koningin.
Na de Electiori de la Reine, de verkiezing van de echte koningin, begint het carnaval pas goed. De schitterende kleren van de verschillende kandidaten kosten duizenden euro’s per stuk. Zij worden in het grootste geheim gemaakt en men houdt ze tot de verkiezing angstvallig verborgen. Tijdens de grote optocht op Tenerife ofwel Coso (ook wel Apoteosis of Cabalgata genoemd) wordt de koningin begeleid door de comparsas, carnavalsgroepen die op het aanstekelijke ritme van de samba en de rumba door de straten dansen.
Eten en Drinken
Er zijn maar weinig gebieden waar men zo goed en afwisselend kan eten als op Tenerife. Behalve de lokale specialiteiten vinden we er onder meer Spaanse, Chinese, Franse, Duitse, Hollandse, Arabische, Italiaanse, Senegalese, Cubaanse, Mexicaanse, Koreaanse, Russische, Libanese en Marokkaanse restaurants. Doorgaans zijn de menu’s in het Spaans geschreven. In de toeristen centra zijn de menu’s vaak ook in het Duits en Engels geschreven, en incidenteel in het Nederlands of Frans. De prijzen van deze gerechten worden in de regel bij de ingang van het restaurant kenbaar gemaakt. De prijs van een maaltijd is afhankelijk van waar u deze bestelt. Bij de rekening wordt meestal bedieningsgeld opgeteld.
Canarische gerechten
Als u zich op Tenerife beperkt tot westers eten, dan doet u zichzelf te kort; er is namelijk een ruim aanbod van uitstekende lokale gerechten verkrijgbaar. In de meeste eenvoudige bars kunt u voor betrekkelijk weinig geld Canarische hapjes (tapas) krijgen, zoals inktvissalade, Russische salade, gebakken inktvis, tortilla en ansjovis; zij staan in de regel in een glazen vitrine uitgestald. Deze zijn makkelijk bij mogelijke taalbarrières: eenvoudigweg wijzen naar de tapas die u graag wilt is voldoende om de bestelling duidelijk te doen overkomen. De belangrijkste gerechten op het eiland zijn vis en schaaldieren, zoals heilbot (een platvis), tonijn, inktvis en kreeft. Een bekende visschotel is sancocho Canario, geserveerd met meelkoeken.
De visgerechten worden gekruid met mojo, dat is een pikante saus, en gegarneerd met papas arrugadas, dat zijn gerimpelde aardappels die in zout zeewater en in de schil worden gekookt. Deze gerimpelde aardappels worden ook vaak als tussendoortje gegeten: u doopt de aardappels in de mojo en eet ze met schil en al op, eventueel kunt u de schil met de vingers verwijderen. Er zijn twee soorten mojo-sausen: mojo-verde, een groene saus met peterselie en koriander; en mojo-picón, een rode saus met paprika. In alle mojo-sausen zit azijn, olie, rode peper en knoflook. Uiteraard kunt u op Tenerife paella krijgen, al is dit niet een typisch Canarische specialiteit. De Canariërs kennen wel een eigen variant: zij vermengen het kippenvlees en konijnenvlees uit de paella valenciana met de mosselen en garnalen uit de paella marinera.
Het kippenvlees is meestal gekookt en ingelegd in azijn met kruiden, knoflook en uien. Goed van smaak is pata de cerdo al homo, een varkenspootje uit de oven. Veel van deze gerechten worden geserveerd met brood of gofio. Gofio is gemaakt van geroosterde tarwe-, maïs- of gerstemeel; het vormde eens het hoofdvoedsel van de Guanchen en wordt tegenwoordig ter vervanging van brood gegeten. Vaak maakt men er bolletjes deeg van, soms eet men het als pap.
De Canariërs eten veel (dikke en gebonden) soep, zoals potaje de berros (waterkerssoep) en potaje de jaramagos (mierikswortelsoep). Andere traditionele Canarische gerechten zijn: baifo of cabrito en adobo (gesmoord geitenvlees); cazuela de pescado, een visgerecht van gedroogde, zoute vis met aardappels; conejo salmorejo, stukjes konijn in een saus van witte wijn, peper en knoflook; platanos flambeados, een bananengerecht, geflambeerd in suiker, brandy en likeur; puchero Canario, een gebonden maaltijdsoep met vlees en groenten, vaak geserveerd met gofio; en vieja guisada ofwel een gekookte vis.
Verder zijn er een groot aantal meestal zoete hapjes verkrijgbaar, zoals kruidige bloedworst (tirijalas), schuimgebak (bienmesabes), gekookte tarwe in de vorm van een soep (frangollo), beschuitjes (bizcochos lustrados), noga van suikerstroop en met vlees gevulde broodjes. De typische met kaas gevulde gebakjes (quasadillas) komen van het eiland El Hierro; de rapaduras en de marquesotes (gebak van maïsmeel) stammen van het eiland La Palma.
Wijn
Veel Canariërs drinken wijn (wit, rood of rose) tijdens de maaltijd. Goede wijnen zijn afkomstig uit de wijnkelders van Tegueste, Tacaronte, El Sauzal, La Matanza de Acentejo, Santa Ursula, La Victoria de Acentejo en La Laguna (Tejina, Valle Guerra en Guamasa), alle gelegen in het noordoostelijk deel van het eiland. Het gebied draagt de naam Tacaronte-Acentejo; de aldaar geproduceerde wijnen worden beschermd met de titel Denominación de Origen. De bekendste wijnen uit dit gebied zijn: de Listán Negro, bekend om zijn aroma; de Negramoll, een lichte en droge wijn; en de Listán Blanco, een witte wijn. Minder bekend zijn de wijnen Malvasta, Gual en Tintillo. Andere goede wijnen zijn afkomstig van het Spaanse vasteland.
Canarische dranken
Typisch Canarische dranken zijn rum (ron) en honingrum, deze dranken worden reeds eeuwen lang op de eilanden gedronken en zijn uit suikerriet gestookt. Na de borrel kunt u genieten van een echte Canarische sigaar. Heerlijk zijn de vele likeuren; beroemd is de Canarische bananenlikeur (licor de platano). Een veel gedronken bier op Tenerife is Cerveza Dorado; ook kunt u overal blikjes importbier krijgen, zoals Heineken, Bavaria, Amstel en Tuborg.
Klimaat
Bijna het gehele jaar is het zonnig en warm op het Canarische eiland Tenerife. Dit is mede te danken aan de langsstromende Golfstroom waarvan het water een constante temperatuur kent van 19 tot 24 °C. Dankzij deze relatief constante temperaturen van het zeewater bij Tenerife wordt de meeste hitte in de kuststroom getemperd, wat een verblijf in het gehele jaar aangenaam maakt. Bovendien houdt de over het eiland Tenerife waaiende noordoostpassaat de temperatuur gelijkmatig.
Als u het binnenland van Tenerife bezoekt, dan zult u merken dat de bergen voor enige verkoeling zorgen. Dit komt, omdat de temperatuur (dat geldt overigens voor alle berggebieden in de wereld) met elke 100 m extra hoogte een halve graad daalt. Wie in de winter naar Tenerife gaat, kan er zelfs in de bergen sneeuw aantreffen. Daar zult u overigens op de warme stranden geen last van hebben.
De meeste zonuren vindt u in het zuidelijke deel van Tenerife. Dit is het gebied met de minste neerslag. In de zomer kan het hier extra heet worden door de sirocco. Deze zeer warme woestijnwind waait dan vanuit de Sahara over Tenerife en de andere Canarische eilanden heen. Het kan in de wintermaanden voorkomen dat het enige tijd regent. Dit komt incidenteel voor als de redelijk constant waaiende noordoostpassaat tijdelijk wordt verdreven door een lagedrukgebied dat vanuit het westen de Canarische eilanden bereikt. Het gevolg is dan dat het enige dagen kan regenen en de temperatuur onder het gemiddelde daalt.